Van laissez-faire tot ‘de boel bij elkaar houden’. Actoren en factoren bij het totstandkomingsproces van het Amsterdamse minderhedenbeleid (1960-2004)

Het algemene thema van deze scriptie is het totstandkomingsproces van minderhedenbeleid en in het bijzonder beleid voor de kinderen van niet- Westerse migranten tussen 1960 en 2004 in Amsterdam. De nadruk van het onderzoek ligt op de actoren en factoren die een groot stempel hebben gedrukt op het beleidsvormingsproces. Daarbij zijn theorieën omtrent politieke besluitvorming (o.a. de agendabouwtheorie, uitsteltheorie en macht van de media) getoetst aan de Amsterdamse situatie. Tevens is de Amsterdamse gemeentepolitiek in een vergelijkend kader geplaatst ten opzichte van landelijke ontwikkelingen op het gebied van minderheden- en jeugdbeleid. Op een aantal incidenten na, lijken de media geen grote rol te hebben gespeeld bij de beïnvloeding van de Amsterdamse gezagsdragers. De lokale politici stelden zich over het algemeen nuchter op wat betreft de pers en waren minder vatbaar voor de waan van de dag dan sommige van hun landelijke collega’s. Hoewel Amsterdam bekend staat als een stad met vele belangen- en actiegroepen is de agendabouwtheorie ook niet van toepassing op het lokale minderhedenbeleid. Een reden hiervoor is dat migranten – en zeker migrantenjongeren- niet de juiste kennis en netwerken hadden om daadwerkelijk invloed uit te kunnen oefenen. Adviesraden vanuit de minderheidsgroepen hadden feitelijk geen invloed bij het formuleren van beleid voor (de kinderen van) migranten. De dynamiek van het besluitvormingsproces kwam vanuit het bestuursapparaat. Het waren in Amsterdam dus met name de officieel bevoegde gezagsdragers die een vinger in de pap hadden. Politici hadden echter dikwijls last van uitstelgedrag. Adviezen en rapporten waren er genoeg, het ontbrak – op een enkele keer na- echter aan moed om woorden in de praktijk om te zetten in daden en andere partijen werkelijk te betrekken bij het formuleren van beleid ten opzichte van jeugdige ‘nieuwe- Nederlanders’.