Bacteriën en auto-immuniteit

Auto-immuniteit is het herkennen van zelf-antigenen door autoreactieve lymfocyten die schade veroorzaken aan eigen cellen en weefsels. Dit wordt grotendeels gekenmerkt door het falen van mechanismen die verantwoordelijk zijn voor zelf-tolerantie. Bij het ontstaan en actief worden van die autoreactieve lymfocyten spelen veel factoren een rol. Een genetische predispositie, maar ook omgevingsfactoren zijn van invloed op het ontstaan, de ontwikkeling en het verloop van auto-immuunziekten. Dat omgevingfactoren als bacteriën en virussen betrokken zijn bij auto-immuniteit wordt vooral geïnterpreteerd uit onderzoeken met genetisch identieke tweelingen. Ook de hygiënehypothese leidde tot meer onderzoek naar bacteriën en auto-immuniteit. Er zijn een aantal mechanismen bekend waardoor bacteriën auto-immuniteit kunnen veroorzaken. Onder andere door moleculaire mimicry en bystander activation kan auto-immuniteit ontstaan. TLRs zijn hierbij een belangrijke schakel tussen de aangeboren en verworven immuniteit. Ook bij de ziekte van Crohn spelen bacteriën, de darmcommensalen, een belangrijke rol. Ook zijn er mechanismen waarop bacteriën auto-immuniteit kunnen voorkomen. Zo blijkt dat muizen die genetisch vatbaar zijn voor T1D in de aanwezigheid van bepaalde bacteriën geen T1D ontwikkelen. De commensalen zijn een belangrijke groep bacteriën waar nog veel over onbekend is. Al met al is duidelijk dat bacteriën een grote invloed hebben op auto-immuniteit, op meerdere vlakken. Zowel het ontstaan, het voorkomen als het veranderen van het ziektebeeld kunnen voor een deel toegeschreven worden aan micro-organismen. Meer onderzoek kan er gedaan worden naar het effect van bacteriën in auto-immuniteit en wellicht als therapie of preventie voor auto-immuunziekten.