Evaluatie van de functionaliteit van een routegeleidingssysteem voor blinden en slechtzienden in het UMCG

Voor blinden en slechtzienden is het moeilijk om zelfstandig de weg te vinden in een complex gebouw omdat ze niet of nauwelijks gebruik kunnen maken van visuele informatie. Daarom is in het UMCG (Universitair Medisch Centrum Groningen) een auditief routegeleidingssysteem in ontwikkeling dat hen naar hun bestemming moet geleiden. Het systeem werkt met plafondbakens op kruispunten die informatie via infraroodstraling uitstralen. Een door de gebruiker om de nek te dragen ontanger maakt hiervan een auditieve routcboodschap. Zo wordt de persoon punt voor punt naar de bestemming geleid. De bestemrning moet van tevoren in de ontvanger worden ingevoerd. Deze scriptie is een beschrijving van een onderzoek naar dit systeem, met als dod de evaluatie van de functionaliteit van het systeem en de bcuikbaarheid van het ontvangapparaat. 32 blinde en slechtziende onderzoeksdeelnemers hebben een route met het systeem gelopen, waarbij tijdens het lopen hun gedrag werd geobserveerd. Geregistreerd werd of de deelnemers fout liepen, een fout plan hadden, twijfelden, om herhaling vroegen, enzovoort. Na de route werd een vragenlijst afgenomen om de bevindingen van de onderzoeksdeelnemers te peilen. Uit de resultaten van het onderzoek bleek dat de meeste onderzoeksdeelnemers zonder veel problemen op de plaats van bestemming aankwamen. De ervaringen van de onderzoeksdeelnemers met het systeem waren positief. Over het algemeen voelde men zich zeker en veilig met het systeem. Inconsequenties in het systeem bleken echter een oorzaak van verwarring te zijn. Er konden twee specifieke problemen met het systeem worden vastgesteld. Oplossingen voor deze problemen zijn geintroduceerd. Verder is een leereffect vastgesteld: het aantal geobserveerde fouten nam significant af over de gelopen route. Het systeem bleek redelijk snel geleerd te kunnen worden. Ook bleek het fouttolerant te zijn mits aan de voorwaarde wordt voldaan dat een gebruiker niet buiten het bebakende gebied kan raken. Geconcludeerd kan worden dat het systeem een geschikt instrument is voor het geleiden van blinden en slechtzienden naar de plaats van bestemming in een complex gebouw als het UMCG. Het systeem dient echter wel verder ontwikkeld en verbeterd te worden en in vervolgonderzoek uitgebreid te worden getest. Dit gekit ook voor het ontvangapparaat, dat erg ondoorzichtig functioneerde. Verbeteringen voor het systeem en het ontvangapparaat zijn aangedragen evenals een aanzet tot vervolgonderzoek.