Antropogene verstoring van Rosse Grutto’s (Limosa lapponica) tijdens de voorjaarsmigratie in het Waddengebied

Seizoensmigratie is veelvoorkomend bij wadvogels. Het Waddengebied speelt internationaal een belangrijke rol als centraal punt op de Oost-Atlantische trekroute. Het is van belang dat de tussenstop die vogels maken in het Waddengebied zo efficiënt mogelijk verloopt. De Waddenzee is echter tevens een belangrijk toeristisch gebied. Dit samenspel van natuur- en recreatiebelang heeft effecten op vogels. De vogelsoort bij uitstek waar dergelijke effecten tot uitdrukking kunnen komen is de Rosse Grutto. Deze soort heeft een zeer beperkt tijdsbudget. De hoofdvraag van deze scriptie is welke invloed antropogene verstoring op de overlevingskans van Rosse Grutto’s kan hebben en welke maatregelen er beschikbaar zijn tegen verstoring. Deze vraag wordt beantwoord aan de hand van een literatuuronderzoek. Er is in toenemende mate veel belangstelling voor verstoring in wetenschappelijke kringen. De verstoringsgevoeligheid van een vogelsoort is afhankelijk van een kosten-batenanalyse. De aard van de verstoringsbron speelt ook een grote rol. Door de getijdencyclus is de Rosse Grutto tijdens hoogwater extra kwetsbaar voor verstoring. Ook de grootte en het foerageergedrag maken de Rosse Grutto verstoringsgevoelig. Op korte termijn kan verstoring resulteren in een verminderde energieopname. Bovendien neemt de directe energie-uitgave toe. Op de lange termijn kan dit een verandering van strategie veroorzaken. Deze strategieverandering zorgt voor een lager reproductief succes. Daarom moeten er maatregelen genomen worden tegen verstoring. Het beschermen van gebieden waar Rosse Grutto’s verblijven wordt gecompromitteerd door de belangenverstrengelingen in het Waddengebied. Hoewel antropogene verstoring een grote bedreiging voor de Rosse Grutto is, kunnen er door het creëren van bewustzijn over verstoring grote successen geboekt worden.