Spectrum shapes of first forbidden beta transitions

INLEIDING EN SAMENVATTING De continue energieverdeling van de elektronen, die door radioactieve kernen worden uitgezonden, voor het eerst waargenomen door Chadwick in 1914, stelde de fysicus gedurende enige jaren voor een groot probleem. Immers, men verwachtte, evenals bij alfa-en gammaverval, een discrete beta-energie, overeenkomende met het scherp bepaalde energieverschil tussen begin-en eindtoestand. De wetten van behoud van energie en impuls schenen niet meer te gelden. Een formele oplossing van het probleem werd door Pauli in 1931 gegeven, toen hij het bestaan postuleerde van een nieuw elementair deeltje, het neutrino, dat bij betaverval het resterende deel van de energie en impuls meeneemt. Pas veel later, in 1959, werd door Reines en Cowanhet neutrino rechtstreeks waargenomen. Fermi formuleerde in 1934 een theorie van het betaverval naar analogie van die van de elektromagnetische wisselwerking, welke de uitzending van elektromagnetische straling door aangeslagen atomen beschrijft. De sterkte van de wisselwerking van het betaverval is ongeveer 10/9 maal zo klein als die van de elektromagnetische wisselwerking en ongeveer 10/11 maal zo klein als die van de sterke wisselwerking, die de kernkrachten beschrijft. Daarom spreekt men hier gewoonlijk van de zwakke wisselwerking. De sterkte van de vierde wisselwerking, die in de natuur voorkomt, die van de zwaartekracht, is ongeveer 10/24 maal zo zwak als die van het betaverval; deze wisselwerking kan bij kernprocessen dus verwaarloosd worden. ... Zie: Inleiding en samenvatting