Coordination in planning and scheduling : an organizational and behavioral perspective

Planners and schedulers are responsible for developing and adapting plans within a dynamic, uncertain environment. Whereas past planning research has mainly been focused on developing solution techniques for specific planning problems, in this thesis an alternative, organizational, approach to operational planning is adopted. The thesis includes five empirical studies discussing the results from surveys, case studies, and laboratory experiments. Study 1 shows that to manage planning performance, firms do not only use measures related to the quality of the plan (the planning product), but also use measures related to the performance of the planning process. Process performance measures are dominant in planning situations characterized by a high level of uncertainty. Study 2 shows how planners are confronted with a variety of plan-disturbing events and a high time pressure. Many reciprocal interdependencies between planning decisions have to be managed by these planners. Consequently, communication and coordination are important tasks for them, requiring appropriate organizational design. Therefore, a new procedure to structure the event-handling process is provided. Studies 3, 4, and 5 demonstrate how several organizational and behavioral variables, including physical vicinity between planners and operators, coordination mode, perceived task interdependence, information transparency, and goal sharing, influence planning performance in quite different ways. In sum, the thesis shows that well-coordinated plans require a well-designed and well-performing process of coordination. In this way, the thesis contributes to a better understanding of organizational and behavioral variables influencing plan quality and planning process quality. Planners zijn verantwoordelijk voor het maken en aanpassen van plannen in een dynamische, onzekere omgeving. Terwijl veel planningsonderzoek zich voornamelijk richt op de ontwikkeling van oplossingstechnieken voor specifieke planningsproblemen, wordt in dit proefschrift een andere, organisatorische benadering op detailplanning gehanteerd. Het proefschrift omvat vijf empirische studies met resultaten van vragenlijsten, interviews, casestudies en laboratoriumexperimenten. Studie 1 laat zien dat bedrijven voor het besturen en beheersen van hun planningsprestaties niet alleen instrumenten gebruiken voor het meten van de kwaliteit van het plan (het zogenaamde plannings-product), maar ook instrumenten gebruiken voor het meten van de kwaliteit van het planningsproces. Deze laatste instrumenten worden vooral gebruikt in planningssituaties waarin er veel onzekerheid is. Studie 2 laat zien hoe planners geconfronteerd worden met een grote diversiteit aan planverstorende gebeurtenissen en een enorme tijdsdruk. Veel afhankelijkheden tussen planningsbeslissingen vragen om communicatie en afstemming tussen de planners, en daarom is een goed passend organisatie-ontwerp nodig. De studie presenteert een procedure om het proces van het verwerken van verstoringen te structureren. In de studies 3, 4 en 5 wordt aangetoond op welke manieren een aantal variabelen de plannings-prestatie beïnvloeden. Deze variabelen zijn: fysieke afstand tussen planners en werkvloer, coördinatie-vorm, beleefde taakafhankelijkheid, informatietransparantie en het delen van doelen. Het proefschrift toont aan dat goed afgestemde plannen vragen om een goed ontworpen en goed presterend afstemmingsproces; het draagt bij aan een beter inzicht in de variabelen die van invloed zijn op de kwaliteit van planning.