Wreed geluk: Claus, Vlaanderen & de liefde

Documentaire over Hugo Claus, n.a.v. de tweede verjaardag van zijn overlijden. Claus heeft als dichter Vlaanderen op verschillende manieren bezongen. We gaan op zoek naar de vele kanten van Claus aan de hand van zijn gedichten en d.m.v. gesprekken met zijn vrienden van vroeger. Wreed geluk. Claus, Vlaanderen en de liefde is de titel die John Albert Jansen gaf aan zijn film. De film is de eerste van een reeks dichtersportretten gemaakt voor Poetry International. Claus leven was nooit harmonieus, legt de regisseur uit. In de film over het turbulente leven van Claus schetsen verscheidene collega's, familieleden en andere naasten een mooi persoonlijk beeld van de ongrijpbare alleskunner. De film gaat op het Poetry International Festival in première. 'De film gaat niet over de prozaschrijver, de toneelschrijver, de filmer of de publieke figuur. Het gaat alleen over de poëzie. Ik vind van al zijn werk zijn poëzie verreweg het sterkst. Daarin geeft hij zichzelf het meest bloot, kom je het dichtst bij zijn ziel. Zijn levenshouding was in wezen dat van "niemand zal mij kennen". Hij was voortdurend aan het fabuleren, loog alles bij elkaar. Van elke gebeurtenis die hij meemaakte waren minstens tien versies', aldus Jansen over zijn film. In de film introduceert Jansen de hoofdpersonen, allen companen van Claus uit het Vlaamse land. Jansen wilde namelijk laten zien war de dichter in geworteld is. Daarom zegt hij gekozen te hebben voor echte oude vrienden. Vrienden zoals zoals de schilder Roger Raveel, die Claus kende vanaf 1946. De film toont ook de contradictie die Claus' leven beheerste. 'De liefde en het lijden liggen dicht bij elkaar. Daarom is de titel van mijn film ook Wreed geluk. Hij is beschadigd door zijn lange verblijf in het nonneninternaat. Daar heeft hij zichzelf leren spelen, jongleren met woorden en omstandigheden. Zijn beschadigingen heeft hij op een fantastische manier weten te sublimeren', zegt Jansen.