Autotransplantatie van vetweefsel : een experimenteel en klinisch onderzoek

INLEIDING De plastische en reconstructieve chirurgie houdt zich in het bijzonder bezig met het herstellen van weefseldefecten, zowel aangeboren als verkregen. Voor dit herstel wordt weefsel gebruikt uit de directe omgeving of afkomstig van een andere plaats van het lichaam. Het verplaatsen van deze weefsels kan gebeuren in gesteelde of vrije vorm. Wij spreken van een gesteelde of vrije transplantatie of enting en, omdat het weefsel uit hetzelfde lichaam afkomstig is, van een autotransplantatie. Het voordeel van vrije transplantatie is, dat het weefsel over een grote afstand overgebracht kan worden en onmiddellijk op de plaats van bestemming komt. Vanuit cosmetisch oogpunt is het belangrijk, dat de donorplaats zo gekozen kan worden, dat deze in een onopvaJlend gebied Iigt. Aan het vrije transplantaat zijn echter grote problemen verbonden, die de mogelijkheden van het gebruik beperken. Het voornaamste hiervan is, dat het te transplanteren weefsel slechts korte tijd zonder toevoer van zuurstof en voedingsstoffen en afvoer van stofwisselingsprodukten kan blijven leven. Daar deze aan- en afvoer in het lichaam in hoofdzaak via bloedvaten geschiedt, is een snel herstel van de circulatie in het transplantaat bepalend voor de overleving. Transplantatie van een geheel orgaan, zoals bijvoorbeeld de nier, is mogelijk omdat hier uitsluitend grote aan- en afvoerende bloedvaten aanwezig zijn. Deze vaten kunnen operatief verbonden worden met de bestaande bloedsomloop, zodat de circulatie in het gehele orgaan direct verzekerd is. Orgaantransplantatie heeft in de praktijk echter aileen zin, als dat orgaan van een ander individu genomen kan worden. Daarbij komen geheel andere problemen aan de orde, die in dit proefschrift buiten beschouwing blijven. Bij de autotransplantatie van gedeelten van weefsels is men afhankelijk van de vaatverbindingen die tussen het transplantaat en het bed tot stand moeten komen door een activiteit van de weefsels zelf. De voorwaarden waaraan het transplantaat en het bed moeten voldoen om tot een geslaagde transplantatie te komen, kunnen slechts door experimenten vastgesteld worden . In dit proefschrift wordt een onderzoek beschreven naar de vaatvoorziening van vettransplantaten, omdat hiervan nog weinig bekend is, terwijl er bepaalde opvattingen over bestaan , die aileen op klinische waarnemingen berusten en nog niet aan experimenten getoetst zijn. Daarnaast wordt de klinische toepassing van vettransplantaten besproken, terwijl door middel van proefexcisies getracht wordt een indruk te krijgen van de gebeurtenissen die in deze vettransplantaten bij de mens plaatsvinden.