Robotliefde

Hoe menselijk kunnen robots worden? Die vraag voert Deense regisseur Phie Ambo naar verschillende landen waaronder Japan, waar professor Hiroshi Ishiguro onderzoek doet met robots. Bij wijze van proef heeft professor Ishiguro een robot gemaakt, die een levensechte kopie van hem zelf is. Menselijker kan een robot er niet uit zien. Hij knippert met zijn ogen, beweegt zijn lippen en lichaam. De professor test zijn robot uit op zijn negen jaar oude dochter, die enorme weerstand blijkt te hebben tegen de robot, omdat hij nog niet echt 'menselijk' overkomt. In Duitsland en Italië bezoekt de filmmaakster bejaarde vrouwen, die robots in de vorm van een witte babyzeehond als gezelschapsdier hebben gekregen. Deze robots zijn speciaal ontwikkeld om mensen die dementeren en mensen met autisme iets te geven om te knuffelen, voor te zorgen en van te houden. Zo is mevrouw Koerner gek op haar zeehond die reageert op aanraking en geluid. Zij ervaart geen verschil met een levend huisdier. Robots zijn misschien niet meer weg te denken uit onze maatschappij, maar ze zijn niet voor iedereen een aanvaardbaar substituut voor menselijke liefde.