Uitzondering op de regel : de positie van vrouwelijke auteurs in het naoorlogse Nederlandse literaire veld

Op het eerste gezicht is de Nederlandse literatuur in de afgelopen decennia steeds meer een vrouwelijke ke aangelegenheid geworden en lijkt de emancipatie van de hedendaagse Nederlandse schrijfsters geslaagd. Vaak worden de hoge verkoopcijfers van romans van vrouwelijke auteurs als argument hiervoor aangedragen. Tegelijkertijd gaan er nog steeds stemmen op die wijzen op het achterblijven van de puur literaire waardering voor de boeken van vrouwelijke auteurs, zoals recent over het ontbreken van schrijfsters onder de winnaars van de AKO Literatuurprijs. Uitspraken over de feminisering van de literatuur en de asymmetrische aandacht voor het werk van vrouwelijke auteurs zijn legio, maar tot nu toe is er weinig empirisch onderzoek verricht op dit gebied. In dit onderzoek wordt een antwoord gegeven op de vraag wat het aandeel is van vrouwelijke auteurs in de titelproductie in de periode vanaf de Tweede Wereldoorlog. Op deze wijze zijn de algemene longitudinale tendensen in het literaire veld met betrekking tot de positie van vrouwelijke auteurs in kaart gebracht. De positie van vrouwelijke auteurs heeft niet alleen te maken met publicaties, maar ook met de wijze waarop vrouwelijke auteurs zich in het literaire veld opstellen. In deze studie is dit Hader onderzocht aan de hand van een inventarisatie van de activiteiten die auteurs ontplooien naast het publiceren van werk in boekvorm, de literaire nevenactiviteiten. Tot slot beoogt de studie naast een inventarisatie van het aandeel van vrouwelijke auteurs in de naoorlogse Nederlandse literatuur en hun deelname aan literaire nevenactiviteiten meer inzicht te geven in de wijze waarop over het literaire werk van vrouwelijke auteurs wordt geschreven en welke mechanismen daarin zijn te onderscheiden. Hiertoe zijn de literaire loopbanen van Mensje van Keulen, Nelleke Noordervliet en Manon Uphoff bestudeerd.