Cornelis Troost 1696-1750

Het is kenmerkend voor de groeiende belangstelling in de Hollandse 18de eeuw, dat er langzamerhand een dringende behoefte ontstaan was aan een critische monografie over Cornelis Troost. De ondervinding leert dat die vraag niet alleen komt van kunsthistorische zijde, maar ook uit de kringen der cultuurhistorici en portret-iconografen uit de theaterwereld en de neerlandistiek. Troost's veelzijdigheid geeft daar ook alle aanleiding toe. Met die verschillend gerichte vraagstelling is bij de opzet van dit boek rekening gehouden; aan een systematische indeling is de voorkeur gegeven boven een chronologische behandeling. Er is trouwens in Troost's kunst geen spectaculaire stylistische groei van het vroege naar het late werk te onderkennen. Anderzijds zijn wèl de onderwerpen die hij zich koos, enigszins chronologisch bepaald. Hij begint met portretten, gaat zich na ongeveer 1732 met ambitie op de toneelillustratie toeleggen, verwerkt na 1736 motieven uit het buitenleven, en ontdekt in het begin van de jaren '40 een nieuw gebied in de voorstellingen uit de krijgswereld. ... Zie: Inleiding