The commuting parent : energetic constraints in a long distance forager, the Cape gannet

ABSTRACT The Cape gannet (Morus capensis) is a seabird species of which the population numbers are decreasing worldwide since the 1960s. We investigated the behavioural mechanisms that potentially underlie these population changes. We studied parental foraging and provisioning behaviour and reproductive success on Malgas (South Africa) and Ichaboe Island (Namibia) during four consecutive breeding seasons. A lower availability of anchovies and sardines (since 1997) reduced the quality of the diet at Malgas, which was associated with reduced chick growth and survival. During periods of deteriorated food conditions parents left their chicks alone when they were too young, which increased predation of these chicks by gulls and pelicans. Parents at Ichaboe made longer foraging trips than those at Malgas, but nevertheless Ichaboe chicks grew faster and had higher survival chances. At Malgas parents returned more fishery discards to their young, which was not a viable alternative for live prey due to the low quality. As a long-lived species, gannet parents would not risk their own survival by increasing the reproductive effort to their current young. Despite substantial differences in foraging behaviour, energy expenditure did not differ between the two colonies. We conclude that at Malgas Island processes during the breeding season, mainly predation, are responsible for the population decrease. At Ichaboe Island we found no such indications and possibly survival of juveniles and adults outside the breeding season are the main reason for population declines. SAMENVATTING De Kaapse Jan-van-gent (Morus capensis) is een zeevogelsoort die sinds de jaren zestig wereldwijd in aantallen is afgenomen. Wij hebben onderzocht welke gedragsmechanismen ten grondslag kunnen liggen aan deze populatie afname, door het gedrag en reproduktief succes van Jan-van-genten te meten op de eilanden Malgas (Zuid-Afrika) en Ichaboe (Namibië). Een verminderde beschikbaarheid van ansjovis en sardines heeft geleid tot een reductie in de kwaliteit van het dieet. Dit had als gevolg dat kuikens minder snel groeiden en een lagere overlevingskans hadden. Tijdens periodes van voedselschaarste lieten Jan-van-genten ouders hun kuikens op een te jonge leeftijd alleen, wat leidde tot een verhoogde predatie van de kuikens door meeuwen en pelikanen. Ondanks dat de ouders van Ichaboe langere foerageertochten maakten dan op Malgas, groeiden hun kuikens sneller en hadden deze een hogere overlevingskans. Op Malgas brachten de ouders meer visafval naar hun jongen, wat geen goed alternatief was voor de kuikens door de lage kwaliteit van dit voedsel. Ondanks de grote verschillen in foerageergedrag tussen de beide eilanden, was er geen verschil in energie besteding. Als langlevende soort zullen ouders niet hun overleving riskeren door hun reproduktieve inspanning te verhogen om het huidige jong groot te brengen. Wij concludeerden dat op Malgas processen tijdens het broedseizoen, met name een hoge predatiedruk, in ieder geval gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de populatie afname. Op Ichaboe hebben we geen indicatie gevonden dat dit het geval is en mogelijkerwijs was daar een verminderde overleving van uitgevlogen jongen of volwassen Jan-van-genten de oorzaak van de populatie afname.