Jong probleemgedrag als voorspeller voor latere criminaliteit

Een intrigerende paradox in de criminologie is dat volwassen criminelen meestal delinquent waren als kind en als adolescent, maar dat delinquentie tijdens de kindertijd en adolescentie doorgaans niet leidt tot een criminele carrière. In het proefschrift van Andrea Donker komt deze paradox nadrukkelijk aan de orde, met twee toespitsingen. Ten eerste wordt aandacht besteed aan het vóórkomen van delinquentie tijdens de jongvolwassenheid (hoofdstuk 2). Inzicht in delinquentie van jongvolwassenen is relatief schaars ten opzichte van informatie over delinquentie en probleemgedrag van kinderen en adolescenten. Voorzover aanwezig is kennis gebaseerd op politie- en justitiestatistieken in plaats van op zelfrapportage waar de gegevens in dit proefschrift uit bestaan. Ten tweede richt het proefschrift zich op de aard en omvang van voorbodes van delinquentie tijdens de jongvolwassenheid (hoofdstukken 3, 4 en 5). Voortbouwend op het Dual Taxonomy model van Moffi tt (1993) wordt de voorspellende waarde van delinquentie en probleemgedrag tijdens de kindertijd en adolescentie voor delinquentie op latere leeftijd onder de loep genomen. Donker heeft gebruik gemaakt van gegevens uit de Zuid-Hollandstudie waarin het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) sinds 1997 participeert. Oorspronkelijk opgezet om een breed scala van emotionele problemen en gedragsproblemen bij kinderen in kaart te brengen biedt dit in 1983 gestarte longitudinale onderzoek de mogelijkheid om de ontwikkeling van delinquentie tot in de jongvolwassenheid in kaart te brengen. Het proefschrift is naast een inleidend en uitleidend hoofdstuk opgebouwd uit vier artikelen waarvan één artikel gepubliceerd (Criminology, 2003, 41, 3, p. 593-610) en twee ingestuurd. Deze vier hoofdstukken worden achtereenvolgens beschreven. Daarna worden enkele kanttekeningen geplaatst.