Extragalactic hydroxyl

Emissie van hydroxyl- en watermoleculen in extragalactische mega-masers werd voor het eerst waargenomen in de vroege jaren tachtig. Deze moleculen onthulden een nieuwe klasse van maseremissie, met isotrope helderheden die enkele ordes groter zijn dan die van galactische masers. Sterrenstelsels met deze uitzonderljke zogeheten mega-maseremissie vertonen extra activiteit in hun binnendelen in de vorm van stervorming of een actieve kern. De combinatie van maser-emissie met dergelijke activiteit in de binnendelen geeft aan dat de lijnstraling afkomstig is uit de omgeving rondom de kern van het stelsel. Extragalactisch hydroxil (OH) is ook waargenomen in enkele objecten met extreem brede absorptiebanden. Deze kunnen een andere, zeer belangrijke blik op de binnendelen van sterrenstelsels werpen. Recente waarnemingen op parsec-schaal laten zien dat de moleculaire omgeving in deze kernen zeer compex is. Dit impliceert dat op deze schaal ieder stelsel individueel bestudeerd dient te worden. ... Zie: Samenvatting