Nederlanders moeten persoonlijk betalen voor hun luchtvervuiling

edere Nederlander van boven de achttien krijgt het recht met zijn auto een vastgestelde hoeveelheid CO2 per jaar uit te stoten. Wie meer wil autorijden dan zijn quotum toelaat, kan CO2-emissierechten bijkopen. Heb je geen auto of houd je emissierechten over, dan kun je ze verkopen of opsparen voor het volgende jaar. Als het aan de Groninger politicoloog dr. Edwin Woerdman ligt, zou dit scenario werkelijkheid worden. Hij promoveerde onlangs op een onderzoek naar de politieke obstakels voor invoering van zo’n handel in luchtvervuiling. Daarover vertelt hij in Adams Appel. Nederland heeft zich met klimaatafspraken verplicht zijn CO2-uitstoot in 2010 met zes procent teruggebracht te hebben ten opzichte van 1990. Om dat te halen ontkom je volgens Woerdman nauwelijks aan een vorm van quotering. De overheid verdeelt dan de afgesproken maximale uitstoot over alle Nederlanders in de vorm van emissierechten. Eén emissierecht staat bijvoorbeeld voor de uitstoot van één ton CO2. Via een chipkaart en een soort bankrekening wordt je CO2-saldo bijgehouden. Iedere automobilist betaalt voor de uitlaatgassen die hij veroorzaakt, door bij de benzinepomp behalve de portemonnee ook de CO2-chipkaart te trekken. Aan het eind van het jaar vindt controle en afrekening plaats. Het idee dat mensen ‘recht op vervuiling’ zouden hebben, stuit menig milieu-activist tegen de borst. Maar Evert Hassink van Milieudefensie Groningen heeft andere bezwaren tegen de quotering zoals Woerdman die voorstaat. ‘Je kunt het de mensen toch niet aandoen hun persoonlijke CO2-emissies bij te gaan houden?’ vindt hij, ‘Het is een onpraktisch, totaal nieuw systeem. Je moet wel voor vervuiling laten betalen, maar het lijkt me handiger dat met bijvoorbeeld heffingen op brandstof te doen.’