O czym warto pamiętać, stosując przewlekle inhibitory pompy protonowej?

Inhibitory pompy protonowej (proton pump inhibitors, PPI) powszechnie uznawane są za skuteczną i bezpieczną grupę leków i znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób zależnych od wydzielania kwasu solnego w żołądku. Jednak podobnie jak inne leki mogą powodować istotne skutki uboczne. Większość z nich wynika bezpośrednio z zahamowania produkcji kwasu solnego przez komórki okładzinowe, hipochlorhydrii i wtórnej hipergastrynemii, ale możliwe są także objawy wynikające z immunosupresji i nadwrażliwości na leki. Potencjal‑ ne efekty uboczne stosowania PPI obejmują niedobór witamin i składników mineralnych, powikłania infekcyjne pod postacią pozaszpitalnego zapalenia płuc i biegunki bakteryjnej, złamania szyjki kości udowej i kości kręgo‑ słupa oraz rozwój osteoporozy. Wiele badań oceniało do tej pory efekty uboczne powstające w trakcie przewle‑ kłego leczenia za pomocą PPI, jednak większość z nich miało jedynie charakter obserwacyjny, a ich wyniki były niejednorodne i narażone na istotne błędy. Mimo potencjalnego ryzyka z leczenia za pomocą PPI nie należy rezygnować u osób, u których może ono przynieść korzyści kliniczne. Leki te powinny być stosowane zgodnie ze wskazaniami i wypracowanymi algorytmami postępowania. W leczeniu przewlekłym stosuje się najmniejszą skuteczną dawkę PPI. W przypadku wystąpienia hipomagnezemii lub śródmiąższowego zapalenia nerek leki te powinny być odstawione. Warto pamiętać, że szereg prostych zaleceń może istotnie poprawić bezpieczeństwo leczenia, mimo że mechanizmy, poprzez które PPI wywołują efekty uboczne, nie są do końca poznane