بررسي شيوع ريسك فاكتورهاي خودكشي در بين اقدام كنندگان به آن در شهرستان اردبيل در نيمسال اول سال 1382

مقدمه : خودكشي از نظر مفهومي عمل خاتمه دادن عمدي به زندگي خود است به شرط اينكه به ميل خود شخص و بدست خود او انجام پذيرد. خودكشي يك مشكل عمده در بهداشت و سلامت اجتماعي مي باشد و ميزان آن در بين افراد با سن 24-15 سال در حال افزايش است و در وهله بعدي اسكيزوفرني ، سوء مصرف الكل و مواد ، اختلالات شخصيتي ، اختلال هواس – عوامل اجتماعي كه شامل جنس مذكر ، سن ازدواج آن در مردان بعد از 45 سالگي و در زنان بعد از 55 سالگي است ، نژاد سفيد ، وضعيت تاهل و وضعيت شغل مي باشد. عوامل بيولوژيك بصورت كاهش سطح HIAA 5- در مايع مغزي – نخاعي و اختلالات جسمي كه مي توان به صرع بيماري هانتيگتون ، دمانس ، بيماري كوسينگ ، MS ، ايدز ، سرطانها و بيماريهاي عروق مغز اشاره كرد. اين مطالعه با هدف شناسائي ريسك فاكتورها و عوامل عمده و اساسي در خودكشي انجام شده است. \ud روش تحقيق : پژوهش انجام شده يك مطالعه توصيفي مقطعي – تحليلي بر روي افرادي بوده است كه اقدام به خودكشي كرده و در بيمارستانهاي فاطمي و بوعلي شهرستان اردبيل بستري شده اند. حجم نمونه 218 مورد بوده و از هر رده سني و از هر دو جنس مصاحبه باليني با بيماران و بستگان درجه اول آنان و اجراي آزمون MMPI بوده است، نتايج بدست آمده در اين پژوهش توسط آمار توصيفي و به وسيله نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. \ud نتايج : در پژوهش انجام شده بالاترين موارد اقدام به خودكشي (60/65 درصد) در رده سني 24-15 ساله در جنس مونث (61 درصد) ، در افراد متاهل (22/53 در صد) ، با تحصيلات در حد دبيرستان تا ديپلم (78/35 درصد) و در طبقه اقتصادي – اجتماعي متوسط (34/57 درصد) بوده است . 47/61 درصد اين افراد دچار اختلالات روانپزشكي و 72/58 درصد دچار اختلالات شخصيتي بوده اند. 77/74 درصد اين افراد از حمايت اجتماعي موثر برخوردار نبوده اند ، بيشترين روش به كار گرفته جهت اقدام به خودكشي استفاده از داروها و سموم بوده است (83/90) و بيشترين علت خودكشي اختلاف با همسر (94/33 درصد) گزارش شده است. \ud نتيجه گيري : اين بررسي نشان دهنده فراواني ريسك فاكتورهاي مختلفي است كه به نحوي در اقدام به خودكشي نقش دارند و شامل شرايط اجتماعي – اقتصادي متوسط – تحصيلات پايين – واخر نوجواني و ابتداي جواني – زن بودن – متاهل بودن – اختلافات خانوادگي بويژه بين زوجين تازه ازدواج كرده و اختلالات روانپزشكي و شخصيتي و دستيابي آسان به داروها و سموم است و با توجه به نيمرخ روانشناختي ، اين افراد از نظر تفكر داراي سوء ظن و بدبيني ، سوء تعبير محركها ، اشتغال فكري زياد ، ميل به گوشه گيري و از نااميدي برخوردار هستند. \u