Metapiśmienność jako narzędzie rozumienia i optymalizacji komunikacji

Komunikowanie się jest osnową, na której wyplatamy swoje życie. W niezliczonych kontaktach z innymi ludźmi wymieniamy się wiedzą, wyrażamy emocje, wyznaczamy kierunki działań. Nawet własną indywidualną tożsamość konstruujemy uwikłani w relacje z ludźmi i obiektami w naszym otoczeniu, zarówno tym natu¬ralnym, jak i kulturowym. Procesy komunikacyjne są fundamentalnym elementem naszego doświadczenia, a technologie odgrywają w nich niepoślednią rolę. Wymiana komunikatów zawsze jest zapośredniczona przez rozmaite kody, narzędzia i aparaty. Media nie są neutralnymi posłańcami, lecz aktywnie uczest¬niczą w każdym aspekcie naszych komunikacyjnych praktyk. Mimo to trudno o teorię komunikacji, która uwzględniałaby ich rolę, zachowując odpowied¬nie proporcje. Badacze mają skłonność do przeceniania ich wagi i popadania w medialny determinizm lub też do niedoceniania ich znaczenia. A przecież dziś – zanurzeni w konwergentnej kulturze mediów – potrzebujemy trafnego i komplet¬nego opisu roli mediów w procesie komunikacji. W niniejszym artykule zapropo¬nuję strategię badawczą, która może doprowadzić do zbudowania takiego modelu