Polish Hyperbaric Research

Praca mówi o nie zbadanych dotychczas dokładnie powiązaniach choroby dekompresyjnej z zagadnieniami hemostazy a szczególnie fibrynolizy. Badany był wpływ ekspozycji hiperbarycznej na główne składniki systemu fibrynolizy. Dwie grupy młodych mężczyzn poddawane były ekspozycjom hierbarycznym do ciśnienia 400 kPa – grupa I – i 700 kPa – grupa II. Stosowano dekompresje powietrzną. Po ekspozycji badano nurków na obecność objawów choroby dekompresyjnej, a także poszukiwano pęcherzyków gazu w naczyniach żylnych metodą Dopplera. 15 minut po zakończeniu dekompresji pobierano krew do badań koagulologicznych. Badano stężenie i aktywność t-PA i PAI-1, stężenie PAP i alfa2-antyplazminy. W grupach badawczych nie stwierdzono wykładników choroby dekompresyjnej ani nadmiernej ilości pęcherzyków wewnątrznaczyniowych. Stwierdzono między innymi spadek poziomu alfa2-antyplazminy, spadek stężenia i aktuwności PAI-1. Nie zaobserwowano zmian w zakresie czynnika XII jak i t-PA. Ekspozycja hiperbaryczna i dekompresja indukuje fibrynolizę, nawet bez obecności pęcherzyków gazowych